Lubelskie. „Czarny biskup” i jego sekta doprowadzili do śmierci dwóch nastolatków. Szczegóły tej sprawy nadal szokują

„Areszt za szatana” - brzmiał tytuł na pierwszej stronie Kuriera Lubelskiego z 11 kwietnia 1997 r. Na pierwszej stronie gazety dziennikarz donosił o aresztowaniu 19-letniego Pawła K. „Członek sekty satanistów”, jak informował Kurier, „wykopał w celach kultowych zwłoki z dwóch grobów na cmentarzu rzymskokatolickim przy ulicy Janowskiej w Białej Podlaskiej i obciął trupom głowy. Odcięte głowy umieszczał w mrowisku celem oczyszczenia czaszek z ciała. Wczoraj został aresztowany przez tamtejszy sąd za profanacje”.

To nie był koniec aresztowań. W kolejnych dniach za kratki trafił 23-letni Grzegorz S., uważany przez bielskopodlaskich satanistów (chociaż tak naprawdę pseudosatanistów) za „czarnego biskupa”. Młody mężczyzna był podejrzewany o nakłonienie dwóch licealistów do popełnienia rytualnego samobójstwa. Dochodzenie wszczęła prokuratura.

- Z ustaleń policji wynika, że na terenie Białej Podlaskiej od pewnego czasu działa grupa młodzieży uprawiającej praktyki i obrzędy satanistyczne. W trakcie działań operacyjnych zebrano materiał dowodowy, na podstawie którego wiążemy sprawy dwóch samobójstw młodych ludzi i zbezczeszczenia zwłok wykopanych na tamtejszym cmentarzu rzymskokatolickim – informował prokurator Leopold Piętal, ówczesny rzecznik prasowy Prokuratury Wojewódzkiej w Lublinie.

Według wstępnych i nieoficjalnych danych sekta miała liczyć co najmniej dziesięć osób. Dwóch popełniło samobójstwo, jeden 13 lutego, a drugi 13 marca. Kolejne planowano na 13 kwietnia.

„Satanistyczne msze odprawiano albo w opuszczonych budynkach, albo w parku Radziwiłłowskim (największy park w Białej Podlaskiej, położony na terenie zespołu pałacowo-parkowego Radziwiłłów – przyp. red.). Do rozstania się z życiem szykowali się wkrótce wszyscy wyznawcy Złego. Jednego z nich posądza się o zagryzienie psa na jednej z ulic w Białej Podlaskiej” - donosił Kurier.

Inspiracje

Według profesora Arkadiusza Sołtysiaka z Uniwersytetu Warszawskiego, satanizm jest zjawiskiem niejednorodnym, odwołującym się do wielu tradycji i przyjmującym różne formy. Cechy wspólne dla charakteryzujące wszystkie jego odmiany to: wywyższenie lub wręcz samoubóstwianie własnej osoby, gwałtowny sprzeciw wobec zastanych norm i wzorców społecznych, a także wykorzystywanie rozmaitych wyobrażeń istot demonicznych oraz odwoływanie się do wiedzy tajemnej. To ostatnie najczęściej niewiele ma wspólnego z kultem zła lub wiarą w osobowego Szatana.

Pierwsi czarnoksiężnicy–nekromanci, otwarcie i bezkarnie przyznający się do kontaktów z duchami oraz do paktu z diabłem pojawili się w Europie Zachodniej w XVI wieku. Oskarżenia o odprawianie magicznych rytuałów stały za procesami kobiet oskarżonych o czary. Pozbawione możliwości obrony kobiety często ginęły w męczarniach.

Motywy satanistyczne i rozmaite diabły pojawiały się w twórczości poetów. Z symboliki Szatana w swoich poematach korzystali William Blake i Charles Baudelaire. Takiej inspiracji w swojej twórczości nie ukrywają także współcześni polscy artyści, m.in. Maciej Maleńczuk i Adam „Nergal” Darski z zespołu Behemoth.

- Zaczęło się oczywiście od muzyki, a nie pasji do filozofii. Najpierw czytałem wywiady z artystami, a potem zainteresowałem się zgłębieniem całej ideologii. Zaczęło się od tego, że muzyka metalowa jest z natury buntownicza, a szatan jest tu najsilniejszym archetypem. Z kolei polski katolicyzm jest niezwykle płytki. (...) Już jako nastolatek stwierdziłem, że mi to nie odpowiada, więc wybrałem inną drogę – powiedział „Nergal” w wywiadzie dla portalu Loudwire.

- O nim się mówi, że przyniósł ludziom światło, żeby ich z mroku ciemnoty i wiary wyleczyć. Jest królem pragmatyzmu i zdrowego rozsądku. Indywidualizmu. No, to jest mi bliższy, więcej tu mam punktów stycznych - tak z kolei o Lucyferze w wywiadzie dla Polska Times mówił Maciej Maleńczuk

Jednak obaj podkreślają, że w ich zainteresowaniu satanizmem chodzi bardziej o sprzeciw wobec tradycyjnej polskiej religijności, niż przynależność do konkretnego kościoła. Nie oznacza to, że taki nie istnieje. W 1966 r. w USA zarejestrowany został Kościół Szatana założony przez Antona Szandora LaVeya. Działa oficjalnie, ma stronę internetową, a liczba jego członków wynosi ok. 10 tys. osób. Odcina się od krwawych mitów na swój temat.

Skąd więc mit zakonspirowanej organizacji, mającej na celu uprawianie krwawego kultu Szatana i umacnianie jego władzy na Ziemi? Jego głównym twórcą był francuski dziennikarz Gabriel Jogand–Pages, który żył i tworzył w latach 1854–1907. Przez kilkanaście lat ogłaszał on kolejne dzieła napisane jakoby przez samych satanistów, pełne opisów krwawych rytuałów, bluźnierstw oraz planów zdobycia władzy nad światem. W pewnym momencie zaprzeczył autentyczności publikacji. Mimo to część czytelników uznała, że dziennikarz został do tego zmuszony. Przez kogo? Oczywiście przez satanistów. Ten strach przed mrocznymi siłami odżył niemal sto lat później w Białej Podlaskiej.

Kara

„Szatański biskup za kratkami. Guru satanistycznej sekty podejrzany o nakłanianie do samobójstwa i do zażywania narkotyków” - czytamy na pierwszej stronie Kuriera z 12 kwietnia 1997 r. Tekst ukazał się dzień po przesłuchaniu i aresztowania Grzegorza Sz., nazywanego „czarnym biskupem” bialskopodlaskiej sekty pseudosatanistów.

Według ustaleń policji, członkowie grupy za najwyższy cel uznawali składanie ofiar szatanowi, najlepiej z własnego życia. Podczas obrzędów i „czarnych mszy” składali w ofierze zwierzęta. Niezbędnym atrybutem były też ludzkie czaszki.

Jesienią Paweł K., Ewa R. i trzeci nastolatek (później popełnił samobójstwo) mieli wziąć tasak i plastikową reklamówkę, a następnie udać się na cmentarz przy ul. Janowskiej w Białej Podlaskiej. Odsunęli płytę z grobowca, Paweł K. wszedł do środka i odrąbał dwie głowy. Następnie oczyścili je umieszczając w mrowisku.

Pseudosatanistyczne msze odbywały się w parku Radziwiłłowskim. Członkowie grupy przynieśli kota, białą szmatę i dwie świece. Następnie poderżnęli kotu gardło, krew zmieszali z winem i wypili po łyku. Pili zawsze najtańsze wino. Czasem popalali marihuanę.

Po zatrzymaniu prokuratura oskarżyła 19-letniego Pawła K. i 17-letnią Ewę R. o znieważenie zwłok. Przywódcą sekty miał być 23-letni Grzegorz S. Śledczy przypisali mu doprowadzenie dwóch nastolatków do samobójstwa.

Wyrok zapadł w grudniu 1997 r. Grzegorz S. i Paweł K. zostali skazani na dwa lata pozbawienia wolności. Sprawa Ewy R. toczyła się odrębnym postępowaniem. Sąd skazał nastolatkę na pół roku więzienia w zawieszeniu na trzy lata. Uzasadnienie nie zostało podane do publicznej wiadomości.

Artykuł ukazał się pierwotnie w Kurierze Lubelskim w październiku 2020 r.