Mieszkał i handlował w Lublinie. Grób słynnego kupca - Jana Mincla ze słynnej powieści "Lalka" został odnowiony

W powieści „Lalka” Bolesław Prus przedstawia obraz Warszawy u schyłku dziewiętnastego wieku. Pisarz w swojej książce dokładnie opisał pewne punkty w tym sklep niemieckiego kupca - Jana Mincla. Jako wzór autorowi posłużyła dobrze znana mu kamienica przy ulicy Krakowskie Przedmieście 6 (obecnie nr 12) w Lublinie. Aktualnie swoją siedzibę ma tam Lubelski Ośrodek Informacji Turystycznej i Kulturalnej, jednak to jeszcze ponad wiek temu to właśnie tam Jan Mincl mieszkał i handlował wyrobami galanteryjno – korzennymi.

Rodzinny grób Minclów mieści się przy ul. Lipowej w Lublinie. Aktualnie zakończyły się tam prace konserwatorskie, a nagrobek został odnowiony. Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków poinformował, że przed rozpoczęciem prac konserwatorskich stan pomnika był zły.

- Powierzchnia była zazieleniona w wyniku porostu glonów i mchów. Widoczne były zacieki wynikające z osadzającego się kurzu i pyłu. W dolnej części zauważalne były zasolenia i osłabienie warstw powierzchniowych kamienia. Wysolenia i rdzawe plamy spowodowane były kapilarnym podciąganiem wody opadowej - poinformował.

Prace konserwatorskie polegały m.in. na usunięciu zabrudzeń i nalotów glonów oraz mchów, dezynfekcji, usunięcia starych, odspojonych i zmienionych kolorystycznie kitów i założenia nowych, zabezpieczenia powierzchni kamienia, oczyszczenia i uczytelnienia napisów, uzupełnienia złocenia na marmurowej tablicy oraz wykonania napraw betonowej krypty.

Najbardziej znanym z rodziny Minclów jest oczywiście Jan Nepomucen Mincel (Johann Nepomuk Münzel), który urodził się 1 marca 1795 r. w północnych Czechach. Mincl najprawdopodobniej znał się osobiście z Bolesławem Prusem, dzięki czemu jego postać została uwiecznienia na kartach „Lalki”.

B. Prus o kupcu napisał „ (...) Sklep Mincla znałem od dawna, ponieważ ojciec wysyłał mnie do niego po papier, a ciotka po mydło. Zawsze biegłem tam z radosną ciekawością, ażeby napatrzeć się wiszącym za szybami zabawkom. (…) Wnętrze sklepu wyglądało jak duża piwnica, której końca nigdy nie mogłem dojrzeć z powodu ciemności. (...). Właścicielem sklepu był Jan Mincel, starzec z rumianą twarzą i kosmykiem siwych włosów pod brodą. W każdej porze dnia siedział on pod oknem na fotelu obitym skórą, ubrany w niebieski barchanowy kaftan, biały fartuch i takąż szlafmycę. (…) On także, dla uciechy przechodniów ulicznych, od czasu do czasu pociągał za sznurek skaczącego w oknie kozaka i on wreszcie, co mi się najmniej podobało, za rozmaite przestępstwa karcił nas jedną z pęka dyscyplin (…).”

Mincel od 1819 roku należał do Zgromadzenia Kupców miasta Lublina. Jego firma była jedną z najbardziej znanych w Lublinie. Uchodził za jednego z najzamożniejszych obywateli miasta. Handlował głównie towarami kolonialnymi i galanterią. Obracał także papierami wartościowymi. Znaczny dochód miał również ze sprzedaży losów Loterii Klasycznej w Królestwie Polskim. Wspierał instytucje charytatywne, w tym m.in. Towarzystwo Dobroczynności. 12 grudnia 1826 roku stał się oficjalnie obywatelem Lublina. Zmarł 29 lipca 1864 r. w swoim domu. W rodzinnym grobie została pochowana także żona kupca oraz jego czterech synów.