Po paśmie niepowodzeń jest światełko w tunelu

Ta trwająca ponad dwa lata inwestycja nie miała dobrej passy. Najpierw były kłopoty z przetargami, potem włoska firma Astaldi, główny wykonawca prac, zeszła z placu budowy nie płacąc podwykonawcom z Polski za wykonane roboty. Ruszyła lawina roszczeń i protestów, groźby blokad i walka o odzyskanie pieniędzy. Do tego doszło jeszcze pilne poszukiwanie nowego wykonawcy. Sprawa stała się głośna na całą Polskę.

Na domiar złego, pociągiem do stolicy można było dotrzeć objazdem, przez Łuków, a to trwało nawet trzy godziny. Do tego dochodziły częste opóźnienia, co oznaczało jedno - coraz większe niezadowolenie pasażerów i rosnąca frustracja. Sama wybierałam podróż do Warszawy samochodem, ale, niestety, i ta nie była krótka - wszystko przez budowę ekspresówki. Tu też były utrudnienia. Którykolwiek więc środek transportu wybierali mieszkańcy, i tak oznaczało to długą i nużącą, bo kilkugodzinną podróż.

Ale PKP systematycznie zaczęło stawiać czoła każdemu problemowi. Niedawno wrócił ruch pociągów na trasie z Puław do stolicy, a prawdopodobnie już za miesiąc z Lublina dotrzemy po torach do Dęblina.

Trzeba przyznać, że remont kolejowej „siódemki” to ogromne przedsięwzięcie - wartość inwestycji szacowana jest na bagatela 3,4 mld zł. Przy sprzyjających wiatrach, po odnowionych torach dotrzemy do stolicy za dwa lata. I - jeśli wierzyć zapowiedziom kolejarzy - dotrzemy tam w półtorej godziny (przed remontem podróż do stolicy trwała godzinę dłużej). Oby po paśmie niepowodzeń, w końcu nastąpił tak wyczekiwany „happy end”.