Miara oczekiwań

Czy sklep szwedzkiego koncernu jest jakimś wyznacznikiem metropolii? Czy IKEA decyduje o europejskości miasta? Rzeczywiście, sklepy tej firmy nie powstają raczej na terenach popegeerowskich, ale nie wznosiłbym peanów nad jakimkolwiek miastem tylko dlatego, że zainteresował się nim producent tanich mebli. Lublin nie stanie się metropolią tylko dlatego, że będzie się tu odbywała sprzedaż lamp stojących typu Antifoni (dla nieznających tematu, wyjaśniam, że jest to jeden z modeli lamp IKEI). Nie zyskamy żadnej pozycji w rankingu najlepszych miejsc pod inwestycje tylko dlatego, że przy al. Spółdzielczości Pracy wyrośnie nam niebieski blaszak. Czasy gdy IKEA w podwarszawskich Jankach była miejscem pielgrzymek rzeszy Polaków i wyznaczała trendy współczesnej polskiej "architektury wnętrz" już bezpowrotnie minęły. Sklepów na wzór szwedzki mamy w Polsce na pęczki. Daleko nie trzeba szukać. O palmę pierwszeństwa na polu wyposażenia wnętrz walczy z IKEĄ producent mebli z Biłgoraja, którego sklep mamy w Lublinie przy ul. Diamentowej.

Czy więc nasze życie tak dalece się zmieni, gdy Szwedzi powiedzą swoje "ja", czy też "jo" i w końcu zainwestują w Lublinie? Czy IKEA wystarczy nam za wszystkie niezrealizowane w naszym mieście inwestycje? Czy przypadkiem nie oczekujemy czegoś więcej? Nie możemy się zadowalać marketem, który otworzy w Lublinie międzynarodowy koncern. Jeszcze nigdy, żadne miasto nie osiągnęło swojej świetności dzięki sklepom z wyposażeniem wnętrz. My też tej świetności dzięki IKEI nie osiągniemy. Włodarze miasta nie mogą zaspokoić naszych oczekiwań namiastką inwestycji. Absolwenci lubelskich uczelni wyższych mają wyższe aspiracje niż tylko bycie sprzedawcą czy magazynierem. Nikt im nie wmówi, że magazynier ma skrót mgr.