Atakuje drzewa, dla ludzi jest jadalny. To żółciak siarkowy, spotkasz go na pniach. Nazywa się go „kurczakiem z lasu”. Jak wygląda?

Po kurczaka do lasu? Owszem, ale niedosłownie. Natura kryje bowiem niespodziankę – grzyba, który może smakować jak drób. Żółciak siarkowy jest dość charakterystyczny, ze względu na kolor i walory kulinarne nazywa się go „kurczakiem z lasu”.

Jadalna huba przyrasta do drzew, zwłaszcza topoli, wierzb i dębów. Kapelusze mają barwę intensywnej żółci, niekiedy z domieszką pomarańczy, są dość duże i lekko bulwiaste. Starsze osobniki mają pofalowane brzegi i wyglądają jak wachlarze. Żółciaki siarkowe można spożyć jedynie po obróbce termicznej. Warto wybierać młode żółciaki, te starsze są niejadalne.

Jadalne są tylko młode owocniki po odpowiednim przygotowaniu, które polega na płukaniu, obgotowaniu i odlaniu wody. Dopiero tak przygotowane grzyby można dalej przetwarzać (np. smażyć). Surowe owocniki są trujące, starsze są natomiast niejadalne, nawet po obróbce termicznej – przypominają Lasy Państwowe.

Co istotne, dopiero po wcześniejszym obgotowaniu i odcedzeniu można użyć żółciaków w kuchni. Wodę, w której grzyby były poddawane obróbce, należy wylać, nie może stanowić bazy wywaru lub sosu.

Choć dla drzew jest zagrożeniem, w końcu to pasożyt, dla człowieka stanowi smaczny posiłek. Leśnicy informują, że obecność grzyba prowadzi do brunatnej zgnilizny m.in. drzew owocowych, cisów, topoli i dębów. Grzybiarze doceniają zaś walory smakowe i zgodnie twierdzą, że „kurczak z lasu” to przysmak dla każdego, nawet dla wegetarianina. Można je smażyć, gotować, dusić, a nawet marynować. Nuggetsy z żółciaka? Pasztet z żółciaka? Kotlet/sznycel z żółciaka? Menu może być naprawdę urozmaicone.

Boom na żółciaki trwa w maju i czerwcu, to właśnie wtedy na drzewach zaczynają wyrastać młode grzyby. Jak prawidłowo je zbierać? Najlepiej przycinać znalezioną zdobycz przy pniu, sezon kończy się na przełomie sierpnia i września.

Żółciak siarkowy jest charakterystycznym grzybem, ciężko go pomylić z innym gatunkiem. Szczególnie w okresie wiosennym, gdy grzybów w lesie jest mniej niż latem czy jesienią. Amatorzy mogą mieć problem jedynie z kształtem, tu podobna do „kurczaka z lasu” może być żagiew łuskowata. Ma jednak blady kremowy odcień, więc łatwo rozróżnić, co jest czym w przestrzeni leśnej.

Zobacz, jak wygląda żółciak siarkowy: