Lublin: Niepełnosprawni zdani na siebie

- Wózek mojego syna jest już stary i zniszczony, ale wygląda na to, że będzie z niego korzystał przez kolejny rok. Nie stać mnie na nowy, a na dofinansowanie niestety nie mogę liczyć - żali się pani Halina, mama Huberta, chorującego na stwardnienie rozsiane.

- Z roku na rok jest gorzej. Wielu znajomych żali się, że nie może dostać dofinansowania do nowej protezy czy aparatu ortopedycznego - twierdzi Tadeusz Ćwikła, który od lat porusza się na wózku. - Ci, którzy mogą, czekają, inni kupują tańszy sprzęt, ryzykując, że ich dysfunkcja się pogłębi - dodaje.

Z kwitkiem odprawiani są też ci, którzy chcieli wyjechać na turnusy rehabilitacyjne. - Tylko podczas trzech pierwszych godzin przyjmowania zgłoszeń, wpłynęło do nas ponad 600 wniosków od osób dorosłych - mówi Andrzej Jezior, kierownik działu ds. osób niepełnosprawnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. - Dziś jest ich ponad dwa tysiące. Zostały rozpatrzone negatywnie, bo dostaliśmy zbyt mało pieniędzy - tłumaczy.

Fundusze na turnusy, sprzęt ortopedyczny oraz likwidację barier architektonicznych (wysokich progów, schodów, nierównych nawierzchni) przekazuje Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

- W 2008 r. otrzymaliśmy ponad 10 mln zł. W 2009 r. trochę ponad 8 mln zł. Ten rok jest najgorszy. Dostaliśmy niewiele ponad 6 mln zł, to śmiesznie mała kwota. Połowa musi zostać przeznaczona na warsztaty terapii zajęciowej, takie są wymogi. Gdybyśmy chcieli przeznaczyć resztę wyłącznie na turnusy rehabilitacyjne, to i tak by zabrakło - wyjaśnia Jezior. - W czerwcu skończyły się pieniądze na aparaty słuchowe dla dorosłych. Ten rok jest tragiczny - dodaje.

Zmniejszenie pieniędzy z PFRON odczuwają też podopieczni fundacji i stowarzyszeń, które wspierają niepełnosprawnych. - Pomagamy około 200 osobom. W tym roku stać nas było na dofinansowanie turnusów rehabilitacyjnych tylko dla podopiecznych, którzy nie ukończyli 18 lat - przyznaje Alina Starek, prezes Stowarzyszenia na rzecz Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Ruchowo.

Koszt jednego wyjazdu sięga średnio 1,6 tys. zł. - Żeby rehabilitacja przynosiła efekty, musi być prowadzona regularnie. Niestety, bez dofinansowania, niewielu rodziców może wysłać swoje niepełnosprawne dziecko na turnus - dodaje Starek.

- Co roku wysyłamy petycje do rządu i władz PFRON o większe fundusze. Bez rezultatu. W czerwcu napisaliśmy list otwarty. Czy przyniesie efekty… - mówi Andrzej Szałach z Lubelskiego Związku Inwalidów Narządu Ruchu.

Ile pieniędzy daje NFZ

W 2010 r. lubelski oddział Narodowego Funduszu Zdrowia przeznaczył na pomoc niepełnosprawnym (m.in. na zaopatrzenie w sprzęt ortopedyczny i środki pomocnicze) 30,9 mln zł. W 2009 r. była to kwota 30 mln zł. - Wnioski o dofinansowanie są przyjmowane na bieżąco - informuje Karol Ługowski, rzecznik lubelskiego NFZ.