Zabytkowy klasztor w Radecznicy zagrożony katastrofą budowlaną

Bernardyni z Radecznicy, którzy od wieków opiekują się sanktuarium św. Antoniego Padewskiego mają problem z terenem. Skarpa, na której znajduje się część skrzydła klasztoru wraz z przyporą, zaczyna się osuwać.
Zakonnicy obawiają się, że może to być zagrożenie nie tylko dla braci zakonnych a także dla kierowców, którzy jeżdżą drogą.

- Od pewnego czasu robimy prace przy naszym klasztorze. W trakcie okazało się, że pod jedną z części klasztoru zaczyna się osuwać ziemia. W związku z tym wykonaliśmy dokumentację techniczną w celu wzmocnienia fundamentów przypory. Według obliczeń, jakie otrzymaliśmy wynika, że stateczność tej części skarpy jest bardzo niska, czego skutkiem może być osuwanie się ziemi - mówi jeden z zakonników.

Zakonnicy wystąpili o dofinansowanie z budżetu Lubelskiego Konserwatora Zabytków i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w celu uzyskania środków na wykonanie niezbędnych prac. Z niewiadomych przyczyn MKiDN odrzuciło projekt ratowania zabytku w Radecznicy.

Do minimalnego progu otrzymania dofinansowania z ministerstwa zabrakło tylko 1 punktu! W 100-punktowej skali wniosek Bernardynów otrzymał 69 punktów przy minimalnym progu 70 punktów.
Bracia już złożyli odwołanie od decyzji ministerstwa.

Zakonnikom do wykonania niezbędnych prac zabezpieczających miejsce, na którym stoi klasztor brakuje ok. 270 tys. zł.

Sanktuarium św. Antoniego w Radecznicy jest jednym z najstarszych w Polsce i najstarszym w diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Pierwsze wzmianki o kościele i zakonie Bernardynów sięga roku 1645. W czasie zaborów świątynia została zamknięta, a zakonników usunięto z Radecznicy. Do roku 1915 sanktuarium było cerkwią wyznania prawosławnego. W roku 1915 bernardyni ponownie wrócili do Radecznicy a rok później świątynię ponownie rekoncyliowano. Od 1916 roku do czasów współczesnych do Radecznicy przybywa każdego roku tysiące osób, aby modlić się o łaski do św. Antoniego Padewskiego.