Chybiona zachęta

Wybór samochodu to nie kwestia odpowiednich porównań. Podróż autem to wygoda i swoboda. Żeby ktokolwiek zrezygnował z podróżowania własnymi czterema kółkami, nie wystarczy dać mu do zrozumienia, że jak pojedzie autobusem, to będzie mniejszy tłok na ulicy, bo przecież w autobusie będzie większy.

Tu trzeba wskazać zysk dla pasażera. Zysk ten ma zaś zastąpić pasażerowi wygodę i swobodę, których doświadcza we własnym aucie i zniwelować niski komfort jazdy nawet najnowszym nabytkiem miejskiego przewoźnika. Wydawanie więc pieniędzy na karkołomne porównania jest dalekie od jakiegokolwiek sensu. Bardziej sensowne staje się wskazanie atrybutów cenowo-czasowych, które przemawiają za zmianą środka komunikacji. Cena bowiem zawsze musi iść w parze z czasem.

W tym jednak problem, że na polu ceny i czasu władze miasta wespół z ZTM i MPK nie mają się czym pochwalić. I proszę, by decydenci nie abstrahowali od własnych możliwości decyzyjnych, zrzucając jednocześnie całą winę na miejskie korki. Warszawa, która dysponuje bardzo szeroką ofertą komunikacyjną, wraz z centrami przesiadkowymi, parkingami P+R, ma jedynie kilkuzłotowe różnice w cenie biletów okresowych w porównaniu z Lublinem.

Próbując zniwelować lubelskie niedogodności, które rodzi brak infrastruktury, ratusz oferuje parkingi przy nieistniejących jeszcze galeriach handlowych. Oto więc dziś mam wsiąść do autobusu, a za rok, a może dwa, będę miał gdzie zostawić samochód i to jeszcze jak taka Ikea się zgodzi. Jak widać uciekamy od utartych standardów, które mówią, że najpierw buduje się parkingi, a potem zaprasza mieszkańców do korzystania z komunikacji miejskiej.

Codziennie rano najświeższe informacje z Lublina i okolic na Twoją skrzynkę mailową. Zapisz się do newslettera!