Czego i Wam życzę

Tuż po północy przychodzi wymienić się życzeniami ze współtowarzyszami niedoli rosnącej daty, i wtedy kombinuje się, co by tu powiedzieć, żeby nie było banalnie, a do tego - bez powtórek. Życzenia zawsze są szczere, bo z nieszczerymi kompanami nie zwykłem spędzać wolnego czasu. Poza nieśmiertelnym: "Zdrowia, bo resztę się załatwi!", zwykle wymyślamy raczej, czego byśmy sobie nie życzyli. Spróbujmy więc. Najpierw bliskie sercu media.

Mediom czytanym nie życzę w nadchodzącym roku zajmowania się tym, czym w mijającym - wypadkami, tragediami, rozbojami i wszelkim innym bandytyzmem. To nieprawda, że tylko o tym ludzie lubią czytać. Owszem, najbardziej lubią w mediach siebie, i kiedy sąsiadowi stanie się coś złego, ale to świadczy o prymitywizmie odbiorcy, a prymitywy przecież nie czytają, więc po co?

Mediom oglądanym nie życzę pokazy-wania z uporem ludzi, którzy mają wiele do powiedzenia, nie mając nic do powiedzenia. Wiem, że bycie dziennikarzem telewizyjnym to już nobilitacja sama w sobie, ale kiedy to stanowisko chce się utrzymać zbyt kurczowo, to fatalnie wygląda.

Mediom internetowym nie życzę "pisarzy" i "filozofów", którzy do tej pory mieli okazję wyżywać się literacko na ściankach toalet i tam powinni pozostać. Wiem, że to życzenie ściętej głowy, bo najłatwiej szczekać zza płotu, ale pomarzyć można.

Mediom tradycyjnym - wodzie, gazowi, elektryczności, nie życzę, żeby drożały jak szalone.
Europie nie życzę głupków za sterami państw, bo długi trzeba płacić, ale własne.

Wszystkim nam nie życzę, by kolejne przepowiednie o końcu świata się spełniły, bo jak mawia mój ulubiony animowany bohater: "Życie jest jak papieros, trzeba je wypalić do końca". Do siego roku!

Codziennie rano najświeższe informacje z Lublina i okolic na Twoją skrzynkę mailową. Zapisz się do newslettera!