Gdzie przykazań brak...

Można być wierzącym lub nie, ale przynajmniej siedem z dziesięciu najsłynniejszych w naszym kręgu kulturowym przykazań to prawdy i nakazy uniwersalne, ważne zawsze i wszędzie, bez których życie ludzkie zmienia się w wegetację.

Bez względu na religię, wyznania czy przekonania, zwroty: „nie zabijaj, nie kradnij, nie kłam, nie łam danego słowa, czcij swoich rodziców”, wskazują bardzo prostą drogę. Prostą i jedyną możliwą, by krótkie życie, które nam dano, przeżyć porządnie i słusznie.

Bardzo brakuje ostatnio ludziom pamięci, by zachować owe, jakże proste zasady. W Rumunii setki tysięcy ludzi wyszły na ulice miast, w protestach przeciwko rządowemu złagodzeniu kar za korupcję i złodziejstwo. Nie uwierzyłem początkowo w to, co czytam, ale to prawda - rząd i parlament rumuński ułatwiają złodziejom uniknięcie odpowiedzialności! Rumunia, Bułgaria, Albania, Kosowo, Serbia to kraje, gdzie walka o każde pieniądze, w tym - europejskie, jako żywo przypomina prymitywne potyczki mafijnych osiłków, a tu jeszcze taki numer! Legitymizacja przekrętów!

W Polsce lwia część narodu, dla odmiany, obserwuje z satysfakcją łowy na tych, którzy dorobili się na ludzkiej krzywdzie. Pozostali Polacy, jak to Polacy, pomstują na wybranych przez siebie rządzących, ale bez protestów korzystają z rozdawanych przez władzę cukierków. Dwoistość podejścia do rzeczy, czyli osławiona „moralność Kalego” (proszę, bez żadnych mi tu uwag o rasistowskim odchyleniu, to cytat), wszędzie na świecie wydaje się być silniejsza niż przykazania.

Zastanawiam się tylko zawsze, jak resztę życia spędzają dzieci oszustów i złodziei? „Skąd masz taki wspaniały telefon? A, tatuś mi ukradł!” „Ta kamienica jest wasza? Tak, tatuś z kolegami spalili właścicielkę i teraz jest nasza!”. Cieszę się, że to nie mój świat.