Gra na emocjach

Bizancjum - mówią radni opozycji o planach wydatkowych lubelskiego Urzędu Marszałkowskiego, w zakresie gastronomicznej obsługi spotkań. Blisko 200 tys. zł na kawę i ponad 500 tys. na konsumpcję to ponoć rozrzutność. Nietrudno zdobyć poklask takimi stwierdzeniami. Wszak kto z nas widział na oczy 700 tys. zł? Duża część społeczeństwa może nawet w życiu takich pieniędzy nie zarobić. Pozostaje więc krzyczeć „do kitu z taką władzą”. Tak najprościej, ale czy będzie to krzyk zasadny?

Po pierwsze, każda opozycja każdą władzę oskarża o Bizancjum. Role się zmieniają, opozycja robi się koalicją, a dawna nazwa Stambułu pozostaje w obiegu. Kto inny robi kawę, kto inny ją pije, kto inny gotuje posiłki, kto inny je konsumuje, ale catering jak był, tak będzie. Ten więc, który dziś oskarża, w przyszłości może być oskarżany.

Zgadzam się, że opozycja powinna krytycznie patrzeć na ręce władzy. Walenie po oczach 700 tys. zł to jednak dla mnie bardziej gra na ludzkich emocjach. No bo jeżeli rozbijemy tę kwotę na 12 miesięcy, podzielimy przez jakieś dwa i pół spotkania w miesiącu i odejmiemy 20 proc. kwoty cateringu, której zazwyczaj się nie wykorzystuje, to wychodzi nam 18 tys. za obsługę jednego eventu. Szału, jak widać, już nie ma.

A teraz rzecz najważniejsza: uzasadnienie wydatków na catering. Jeżeli kwota 700 tys. zł miałaby być spożytkowana na „nasiadówki” pracowników urzędu, to rzeczywiście i 18 tys. zł to za dużo. Nikt jednak o zdrowych zmysłach (co podkreślam) nie zamawia cateringu na nasiadówki. Urząd musi mieć swoje wydatki reprezentacyjne, na obsługę konferencji, spotkań, wizyt. Ważne, żeby i spotkania, i wizyty, i konferencje przynosiły rezultaty.