Jacy my, takie wybory

Zwycięskie Prawo i Sprawiedliwość (w radzie miasta ma większość) miało lepszą kampanie wyborczą niż Platforma Obywatelska. Trzy grosze dołożył były lider tego ugrupowania na Lubelszczyźnie, Janusz Palikot, który - moim zdaniem - trochę wystraszył mieszkańców miasta. Bezpartyjni kandydaci nie przebili się przez partyjny mur. Mieszkańcy miasta zdecydowali. PiS zdominował radę miasta.

Zatem mamy radę, ale nie mamy gospodarza na najbliższe cztery lata. Dwaj kandydaci Krzysztof Żuk (PO) i Lech Sprawka (PiS) idą łeb w łeb. Co prawda reprezentują skrajne dziś ugrupowania, lecz w rzeczywistości są dość podobni. Różnią ich ważne, ale jednak detale, które przesądzą o zwycięstwie jednego. To bardziej urzędnicy - kurator i minister - niż politycy. Obaj mają konserwatywne poglądy. Nie są jastrzębiami. Wiedzą co znaczy słowo kompromis. W negocjacjach to bardzo ważna cecha. A prezydent powinien umieć współpracować zarówno z prawicową Radą Miasta, jak i z rozdzielającym pieniądze zarządem województwa, który najprawdopodobniej będzie w kolorze zielono-pomarańczowym z dodatkiem czerwonego (koalicja PO-PSL i może SLD). Szykuje się ciekawa dogrywka.

Niezależnie więc kto zasiądzie na najważniejszym fotelu w ratuszu, czeka nas w Lublinie polityczna kohabitacja, czyli współpraca różnych obozów politycznych. Dwa kluczowe pytania pozostają na razie bez odpowiedzi. Pierwsze, czy przyszły prezydent Lublina będzie prawdziwym gospodarzem, a nie kacykiem partyjnym. I drugie. Czy nasi przedstawiciele w samorządzie przestaną się wreszcie kłócić i wezmą do wspólnej roboty realizując najważniejsze cele dla miasta oraz regionu. O których przecież, prawie zgodnie, mówili przed wyborami.

Wybory samorządowe 2010 - zobacz nasz serwis