Kije i mrowiska

Budzą się również zadymiarze. Ci dosłowni podpalają, jak co roku, potężne połacie łąk, święcie wierząc, że czynią dobro. Ani słowo mówione, ani pisane do nich nie dotrze, bo korzystać z nich nie mają w zwyczaju. Porównanie ich czynności do pomysłu Nerona na oczyszczenie Rzymu z drewnianych dzielnic biedoty, idzie może nieco za daleko, ale wytłumaczcie to tym stworzeniom, które na owych łąkach mają domy.

Zadymiarze innej kategorii również ruszają w pole, bo to i cieplej i rok wyborczy.
Historia świata zna to doskonale. Kiedy puszczały lody, hordy rzucały się na siebie, aby zyskać terytoria, zdobyć cenne na przednówku pożywienie lub uprowadzić parę samic.

Wydawać by się mogło, że rozwój cywilizacji odeśle do lamusa zachowania pierwotne, natura jednak wie lepiej. Rzeczywiste wetknięcie kija w mrowisko natychmiast pobudza mrówki do obrony domu i jego rekonstrukcji. Jednoczą się w działaniu w obliczu zagrożenia. Wetknięcie przysłowiowe to pretekst do równie przysłowiowej zadymy. Myślałem w swej naiwności, że temat Krakowskiego Przedmieścia w stolicy mamy raczej z głowy. Gdzie tam.

Dziennikarze, zwłaszcza młodzi i stąd bardziej podatni na wiosenne ożywienie, potrzebują świeżej krwi, pardon, wierszówki. Zamiast zostawić w spokoju tych, którzy chcą sobie postać w sprawie bolesnej rocznicy, odkuli ze zmarzliny prostego zadymiarza i rozreklamowali mu obchody rocznicy urodzin Chucka Norrisa. Następne, już zapowiadane uroczystości pomysłu tegoż orła intelektu, to planowane na 10 kwietnia urodziny Stevena Seagala. Pomysł zacny, bo facet leje nie tylko filmowych przeciwników, ale i własne partnerki. Lokalnie, lubelsko, dysponujemy jednym z najwybitniejszych mistrzów kija i mrowiska. Czekamy z niepokojem...