Kwitniemy?

Z tymi wspaniałymi projektami to trochę jak z wiosną: niby jest, ale - tu przymrozi, tu podleje tak, żeby niczego do końca nie być pewnym. Tu jedni panowie blokują inwestycję innym panom, o mniejszych znajomościach, tu nagle brakuje jakiegoś świstka, którego wypisanie zajmuje minutę... Mo-że by tak wreszcie, w ramach tej wiosny, "spiąć" to wszystko? Narzekanie na zaściankowość i niemoc Lublina zaczyna już nużyć. Porównywanie z innymi miastami może i motywuje, ale głównie politycznych rywali władz do głośniejszego jazgotania.

Kiedy jeden z poprzednich burmistrzów Nowego Jorku wprowadził zasadę "zera tolerancji", nie dawano mu żadnych szans powodzenia. Zdanie zmieniono dość szybko, wraz z natychmiastowymi efektami. Kiedy dowiedziałem się o wywożeniu ze Starego Miasta samochodów, które tam nie powinny się znaleźć, pomyślałem: "Nareszcie! Może trafił się nam w końcu nasz własny Giuliani, który zrobi trochę porządków!". Tylko żeby jeszcze było gdzie zaparkować, bez zaciągania kredytu na opłatę parkingową...

Mądre gospodarowanie to nie tylko dobre rządzenie miejską substancją, to także rozsądne, ale i sprawne przekazywanie chętnym, majętnym, prywatnym inwestorom wolnych terenów i nieruchomości. Zyskuje na tym i miejska kasa, i rynek pracy, i my - rzesza przyszłych klientów. To też metoda na prymitywów, porzucających śmieci gdzie popadnie, to znaczy w każdym, lekko ustronnym kawałku miasta. Oddajmy (sprzedajmy) te kawałki w dobre, sensowne ręce, a już nowi właściciele sobie z tym poradzą. Wszystkim, cytującym z lubością frazę: "...im dalej na wschód, tym większy brud...", polecam spacer ulicami i przejażdżkę metrem w Paryżu, około 22.00. Sęk w tym, że po bałaganie rano - ani śladu...

Podlewajmy na wiosnę nasz Lublin dobrymi emocjami, może wreszcie zakwitnie.