Miasto kultury, ale czyjej?

Niezaprzeczalne jest, że otwarcie Centrum Spotkania Kultur ożywiło lubelską scenę muzyczną. Nawet nie będę z tym dyskutował, bo sam zamierzam się wybrać na kilka ciekawych wydarzeń do CSK. Owszem, mamy też festiwal „Inne Brzmienia”, mamy „Carnaval Sztukmistrzów”, mamy Noc Kultury. Tylko czy mamy kulturę na co dzień, a nie jedynie od święta? Nie ma w tym twierdzeniu żadnej ironii i nie chodzi mi tym razem o kulturę osobistą. Fenomenalnie, że do Lublina przyjeżdżają gwiazdy polskiej i światowej estrady, świetnie, że mamy ciekawe spektakle z kraju w Teatrze Starym. Ale gdzie w tym wszystkim jest nasza kultura? Tym samym ponownie pytam się o stan „kulturalny” naszych lubelskich instytucji kultury. Co nad wyraz ciekawego dzieje się w Teatrze im J. Osterwy? Cóż takiego mogę zobaczyć w Teatrze Muzycznym? Czego nowego, ale naszego lubelskiego, mogę doświadczyć w Filharmonii im. H. Wieniaw-skiego? Szczycimy się, że przyjeżdżają do Lublina artyści wielcy, znani i lubiani. Ale co z naszymi artystami, cóż oni ciekawego porabiają? Wydawać by się mogło, że dyrektorzy wskazanych placówek pochowali swoich artystów. A może wszyscy przygotowują jakąś fenomenalną premierę?

Odkąd powstało Centrum Spotkania Kultur mamy w końcu miejsce do wydarzeń wielkich. Chciałoby się jednak, by te wielkie wydarzenia były tworzone także przez naszych rodzimych twórców. Pod tym względem niestety nadal mamy głęboki zastój i nie jest to, zdaje się, kwestia ubogich finansów.