Pomysł wart złotówkę

Tańsze bilety dla wszystkich tych, którzy zostawią samochód poza ścisłym centrum miasta, to pomysł sprawdzony. Przetestowało go wiele dużych aglomeracji miejskich na świecie. Problem właśnie w tym, że sprawdził się on w aglomeracjach dużych. Na skalę mikro - wszak Lublinowi daleko do wielkich metropolii - tego rozwiązania jeszcze nie testowano. Ważne więc teraz, co lubelski ratusz uzna za ścisłe centrum, gdzie obowiązuje strefa płatnego parkowania. Jeżeli strefa ta będzie się rozciągała między ulicami Lipową, al. Solidarności, Lubartowską, Bernardyńską i Narutowicza, to nie oszukujmy się, że kierowcy gremialnie przesiądą się do autobusów komunikacji miejskiej. Lublin nie jest na tyle dużym miastem, by dystansu między tymi ulicami nie pokonać na piechotę. W przeważającej liczbie przypadków spacerek będzie się odbywał między jednym, góra dwoma przystankami. Co więcej - przy wzmożonych korkach w godzinach szczytu spacer będzie bardziej efektywny czasowo niż przejażdżka autobusem.

Co więc zrobić, by tańszy bilet komunikacji miejskiej nie stał się piękną fikcją? Trzeba tak zaplanować obszar jego zastosowania, żeby stał się on realną potrzebą. Nie trzeba przy tym do niebotycznych rozmiarów poszerzać strefy płatnego parkowania. Ponownie (bo raz to już czyniłem) proszę ratusz o zastanowienie się nad sensownością budowy kilku większych parkingów. Zostawiając samochód na jednym z nich, każdy kierowca powinien móc skorzystać z tańszego biletu. Każdy będzie z tego rozwiązania zadowolony - nawet MPK, wszak tańszy bilet przy większej liczbie pasażerów to ten sam zysk, co przy droższym bilecie i mniejszej liczbie klientów.