Przenosiny do internetu

Bardzo młodzi ludzie biegali kiedyś po podwórkach, tworzyli zespoły i montowali z odpadów rekwizyty przydatne w zabawie. Jeśli któraś z zabawek się psuła, brali śrubokręt lub scyzoryk i ją naprawiali. Dziś, kiedy jakieś urządzenie przestaje im działać, natychmiast otwierają wyszukiwarkę, by przeczytać w skupieniu: "Sprawdź, czy w urządzeniu znajduje się bateria." Brakuje słowa: "durniu".

Kina, kafejki i czytelnie padają jak muchy w lutym, jeśli nie są sztucznie utrzymywane przy życiu przez idealistów. Po co spotykać się z kimś osobiście, jeśli można złożyć mu życzenia mailem. Nie trzeba zakładać butów, a kwiatki na ekranie mogą być w dowolnym kolorze.

Banki, zgodnie z kanonem nowej ekonomii, tworzą masę wirtualnego pieniądza, który zaczyna mieć wartość dopiero wtedy, kiedy staje się długiem. Branie kogoś w jasyr przez podsunięcie mu do podpisu kawałka papieru lub uświadomienie mu, że coś jest winien, można kojarzyć już nie tylko z mafijno-lichwiarskimi, podejrzanymi moralnie praktykami, ale także z najnowszymi trendami ekonomii. Wybór należy do nas.

Dzisiejszy świat daje więcej pola i nie ogranicza wyobraźni? Bzdura. Tylko realny kontakt z płomieniem uczy ostrożności w obchodzeniu się z ogniem. Sztuczność dmuchanych problemów najlepiej oddaje hucpa, jaką jest dzisiejsza polityka. Prawdziwych pasjonatów pracy dla innych jest tu równie niewielu, jak piszących listy piórem na eleganckim papierze.

W wirtualnym świecie nie można nawet "polubić" śmiertelnie chorego chłopca, bo jego stronę z owymi "polubieniami" jakiś wirtualnie uczciwy cwaniak natychmiast sprzeda pod reklamy.

Ach, poszukuję kontaktu z dobrym, wirtualnym dentystą, który rozwiąże moje problemy stomatologiczne. Oczywiście, wyłącznie w sieci, bez otwierania ust.