Sto lat!

Rozmawiałem o tym z panią doktor w jednym ze szpitali i usłyszałem zdanie pełne prawdy i zarazem brutalne: - Widzi pan, my zawsze życzymy sobie "stu lat", ale nikt wtedy nie myśli o tym, jak owe lata mogą być trudne.

Jechałem parę dni temu jedną z pryncypalnych ulic naszego miasta i, jak to w naszym mieście bywa, nie było łatwo. Prawy pas zakorkował zepsuty autobus, kierowcy nie wiedzieli, że włączenie kierunkowskazu jest prośbą o umożliwienie zmiany pasa ruchu, a ponieważ wszyscy jechali powoli, "drogówka" była zupełnie gdzie indziej, ustawiając zapewne fotoradary. Kiedy już jeden z kierowców, zapewne nietutejszy, wpuścił mnie przed siebie na lewy pas, ruszyłem ochoczo dalej. Niestety, przede mną pojawił się samochód, jadący mimo braku jakichkolwiek przeszkód i ograniczeń, z prędkością trzydziestu kilometrów na godzinę. Moja ciemna strona mocy natychmiast zaczęła się domagać klaksonu, mrugania długimi światłami, wrzasków i wygrażania. Całe szczęście zjawiła się natychmiast ta druga - jaśniejsza strona. Podjechałem bliżej i za kierownicą owego drogowego żółwia zobaczyłem mocno starszego pana, a obok niego równie wiekową panią. Na tylnej szybie samochodu ujrzałem slogan reklamowy marki: "Niemiecka precyzja - hiszpański temperament" . Uśmiechnięty, spokojnie i wyrozumiale podążałem za poprzednikiem, nie reagując na trąbienie i błyskanie tych za mną.

Widząc białe włosy i pooraną zmarszczkami twarz, spróbujmy w niej ujrzeć swoją. Wyobraźmy sobie, że rodzina i krewni będą gdzieś daleko, a przyjaciele i koledzy dawno o nas zapomną. Szanujmy najstarszych, bo to świadczy o nas. Jeśli nie potrafimy docenić, ile dla nas zrobili, pamiętajmy chociaż, że dzięki nim istniejemy.