Wojna na słowa

Nikt nie zna dnia ani godziny kiedy może zostać opluty i sponiewierany. Niedawno przekonał się o tym Adam Małysz kiedy u schyłku swej kariery wypowiedział opinię nt. czczenia ofiar katastrofy smoleńskiej. Nie wnikam czy miał rację czy nie. Wypowiedź ta wywołała skrajne emocje. Do momentu kiedy wygłosił te kilka zdań dla większości Polaków był narodowym bohaterem, idolem, orłem z Wisły, geniuszem skoczni, mistrzem, super sportowcem, skromnym, sympatycznym człowiekiem, który dał nam poczucie sukcesu i dostarczył wielkich wzruszeń.

Jednak łaska pańska na pstrym koniu jeździ. Kiedy pozwolił sobie na kilka zdań w kontrowersyjnej sprawie naraził się na niewybredne komentarze. Internetowe fora zaroiły się od wyzwisk, złośliwości i obelg. Dla tych, którzy wyrażają się za pomocą oszczerstw wczorajszy mistrz z dnia na dzień stał się prostakiem, idiotą, dacharzem, gasnącą gwiazdą sportu, wrogiem wolności, intelektualna miernotą, pospolitym tuskomatołkiem, chłopkiem roztropkiem żeby już nie wymieniać mocniejszych epitetów. W tle jak zwykle pojawiły się odniesienia do Stalina, Niemców, żydokomuny, ZOMO zaczerpnięte z nieprzebranego arsenału nienawistników.

Obelgi rzucane na Małysza, którego przecież zdecydowana większość z nas lubi to jeszcze nic w porównaniu z razami jakich doznali politycy, dziennikarze i artyści biorący udział w śniadaniu mistrzów. Po debacie premiera z artystami okazało się, że jej uczestnicy to alkoholicy, ćpuny, psychopaci i wydawcy pornosów. O wyzwiskach rzucanych w Internecie ale także na sali sejmowej pod adresem Donalda Tuska już nie wspomnę. Urągają one elementarnej kulturze i przyzwoitości. Siewcy nienawiści w nie mniejszym stopniu wyżywają się na Jarosławie Kaczyńskim oraz innych politykach opozycji. Wie o tym każdy kto przegląda fora dyskusyjne.

Norwid apelował do Polaków aby różnili się pięknie i mądrze. Nasza codzienna młocka na słowa ma z tym tyle wspólnego co Izba Lordów z Izbą Wytrzeźwień.