Zza kierownicy

Jako "zmotoryzowany" przemogłem się jednak ostatnio i przestudiowałem wyniki badań, przeprowadzonych przez jedną z większych gazet, a dotyczących kultury jazdy. Ponownie okazało się, co prawda, że zamykamy peleton, ale za to w doborowym towarzystwie. Obserwowanych uważnie reprezentantów poszczególnych miast klasyfikowano w różnych konkurencjach: przepuszczanie pieszych, używanie kierunkowskazów, zwracanie uwagi na kolor świateł sygnalizatorów i innych, równie egzotycznych dla przeciętnych kierowców. Wbrew temu, co powszechnie głoszą zakompleksieni prowincjusze, najgorzej wcale nie jeżdżą "warszawiacy" i "wieśniacy".

Pozamiejskie numery rejestracyjne nie są już usprawiedliwieniem trudności z dopasowaniem do kierownicy rąk długo układanych na lejcach. Wielu miejskich kierowców wyprowadziło się wszak z Lublina. Podobnie - rejestracje wielkomiejskie: warszawskie, wrocławskie, świadczą najczęściej o "leasingowym" lub "służbowym" pochodzeniu samochodu. Chyba jednak chodzi o charakter kierowcy.

Jeżdżę dużo i niezbyt wolno, o czym świadczy moje portfolio, będące w posiadaniu policji. Piszę o tym, bo nie zamierzam pozować na "grzecznego" uczestnika ruchu drogowego. Szybciej jeżdżę jednak wtedy, kiedy pozwalają na to warunki, a o kierunkowskazach i pozostałych uczestnikach ruchu pamiętam, bo tak mnie uczono!

Większości słów, wypowiadanych przeze mnie w trakcie uczestnictwa w ruchu ulicznym, nie da się zacytować. Zaczynałem się już zastanawiać nad stanem swojej psychiki, ale wspomniany plebiscyt mnie uspokoił. Nie ma potrzeby klasyfikowania kierowców ze względu na miejsce zamieszkania. Dzielą się na: kierowców dobrych, kierowców zwyczajnych, kierowców przypadkowo-okazjonalnych, prostych cwaniaków i zwykłych głupków.