Bliskie a nieznane

Finlandia, bo o niej mowa, zaskakuje i to już z okien samolotu. Jest niedaleko - tylko 1,5 godziny lotu z Warszawy do Helsinek. Stolica to z jednej strony port otoczony wodami Bałtyku, a z drugiej strony miasto o niskiej zabudowie zanurzone w ciągnącym się po horyzont lesie. Świerki i brzozy są tu wszędzie. Do tego jeziora, śnieg, skały, kamienie i olbrzymie, słabo zaludnione, przestrzenie.

Wbrew klimatowi, ludzie są otwarci i przyjaźnie nastawieni, ale tylko wobec tych, których uważają za przyjaciół. Alkohol, jak w całej Skandynawii, jest drogi i trudniej niż w Polsce dostępny, co nie przeszkadza Finom w ochoczej jego konsumpcji. Lubią się napić, ale przy tym głośno rozmawiać i śpiewać. Gdy temat schodzi na wschodniego sąsiada, to bez ogródek mówią, że każdy z nich ma broń i dobrze strzela. Jak będzie trzeba, to znów będą walczyć.

Finowie doskonale wykorzystują to, czym dysponują, a nie jest tego wcale dużo. Nie ma tu potężnych zasobów ropy i gazu jak w sąsiedniej Norwegii. Zasoby naturalne to przede wszystkim lasy i woda, rudy żelaza i miedzi, a do tego pracowici i dumni ze swojego kraju ludzie. Siłą rzeczy koncentrują się więc na przemyśle drzewnym i papierniczym, a także na hutnictwie. W ostatnich dziesięcioleciach postawili bardzo silnie na edukację i nowe technologie. Do narodowego symbolu urosła Nokia, która jeszcze w XIX wieku swoją działalność rozpoczynała od produkcji masy papierniczej, później produkowała kable i kalosze, aby w końcu stać się światowym liderem w produkcji telefonów komórkowych.

Szkoły wyższe w Finlandii oferują miejsca aż dla 66 proc. uczącej się młodzieży. Obecnie już ponad 30 proc. społeczeństwa ma wykształcenie wyższe. Wielu Finów zajmuje się zarządzaniem, konsultingiem, międzynarodowymi usługami.

Gdy bogactwo nie przychodzi łatwo, tylko trzeba je w trudnych warunkach wypracować, tym bardziej jest cenne i trwałe. Finowie nigdy nie mieli łatwo. Przez wieki byli tanią siłą roboczą w dominującej wówczas Szwecji, później miejscem polowań dla rosyjskiej magnaterii. Gdy wybili się na niepodległość, musieli wykazać się walecznością, ale też roztropnością. Warto się tego od nich uczyć.