Cypryjska lekcja

Cała operacja opodatkowania depozytów, którą próbowano przeprowadzić na Cyprze, ma swoje głębokie ekonomiczne uzasadnienie. Przez lata Cypr był rajem podatkowym, do którego płynęły pieniądze nie zawsze zarobione w uczciwy sposób. Nie płynęły dlatego, że tu były w sposób szczególnie dobry wykorzystywane na inwestycje, tylko dlatego, że nikt nie pytał, skąd pochodzą, a do tego podatki były niższe niż w innych krajach europejskich.

Wydaje się więc bardzo sensowne, że teraz, gdy kraj i banki są na skraju bankructwa, wszyscy ci, którzy na tym systemie korzystali, powinni się przyczynić do jego ratowania. 10 procent to nie jest dużo w porównaniu do korzyści, które wcześniej odnieśli.

W takim sensownym, pragmatycznym rozumowaniu jest tylko jeden zasadniczy szkopuł - brak wolności. Państwo czy obywatel, społeczeństwo czy jednostka, dobro wspólne czy osobiste? Gdzie jest granica, poza którą inni mogą podejmować decyzje za mnie? Gdzie jest granica, poza którą moja własność może być ograniczona ze względu na dobro wspólne? Gdzie jest granica, poza którą państwo nie musi pytać obywatela o jego zdanie na swój własny temat?Zdecydowana większość Cypryjczyków, ale i obywateli innych europejskich krajów, poczuła, że w tym wypadku ta granica została przekroczona. Władza stała się zbyt arogancka, a obywatel zbyt mało ważny. Wolność nie jest czymś danym. O wolność trzeba walczyć. Jak widać we współczesnej Europie, nie chodzi o obronę granic na mapie. Dotyczą one naszych praw, swobód, możliwości decydowania o sobie, a wrogiem numer 1 nie są armie innych państw, ale sposób myślenia o rządzeniu we własnym kraju.

Otwórzmy oczy! Cypr to tylko kolejna lekcja. Tylko czy jesteśmy w stanie z niej coś wynieść? Czy jesteśmy w stanie zrozumieć, jakie znaczenie ma wolność i ile trzeba determinacji, aby o nią walczyć…