Dobrze, czyli źle

To nie tylko obserwacja, ale już dane wynikające z badań statystycznych. Brytyjski urząd statystyczny (ONS) opublikował ostatnio raport zestawiający zmiany w poziomie produktu krajowego brutto na głowę mieszkańca w latach 2007 - 2014 z opiniami oceny zmiany jakości życia. Raport dotyczył krajów OECD. Który kraj miał w tym okresie największy wzrost PKB per capita? - oczywiście Polska. A jak mieszkańcy oceniają zmianę jakości życia - większość uznała, że jest coraz gorzej.

Powinienem się z tym pogodzić, ale jakoś wciąż mnie to zaskakuje i irytuje. Dochody w Polsce rosną, ale przecież Niemcy zarabiają więcej, potrafimy zorganizować świetną imprezę sportową, ale przecież to mnóstwo kosztuje i nigdy się nie zwróci, oddajemy do użytku kolejne nowoczesne drogi, ale dlaczego tak mało i tak wolno. Przykłady takiego podejścia można mnożyć.

Ciągle nam mało, ciągle chcemy inaczej, wciąż każdy wie lepiej i zrobiłby lepiej, gdyby tylko mógł, ale oczywiście nie może, bo układy mu nie po-zwalają, więc robi grilla i z piwem w ręku narzeka, że ten kraj jest do d…, a on się nie może odchudzić.

Gdy tylko napiszę coś pozytywnego o zmianach w naszym kraju, to za chwilę pojawiają się komentarze - jest na usługach władzy, nie widzi rzeczywistości, kraj się wali, a on sieje propagandę itd., itp. Najlepiej pisać, że Polska jest w zapaści, przemysł już nie istnieje, ludziom żyje się źle, niemal wszyscy już wyjechali, banki nas łupią, a politycy kradną. Można jeszcze znaleźć walący się budynek i zrobić sobie przy nim fotkę, aby pokazać w jakiej jesteśmy ruinie. Uff! Teraz ja się zapędziłem i zacząłem narzekać…

Nie zgadzam się z takim podejściem. Bardzo mnie ono męczy. Chcę być na tak i jestem na tak. To, że nie wszystko jest idealne, to prawda. Warto jednak być obiektywnym i widzieć pozytywy, które się dzieją. Widzieć, jak Polska się zmienia, jak ludziom żyje się coraz lepiej, jak poprawia się infrastruktura, jak radzimy sobie w trudnych czasach. Nie zepsujmy tego.