Egzamin dojrzałości

Nie może od wieków wspiąć się po świadectwo. Słyszymy i czytamy nieustannie, że: "nie dojrzeliśmy jeszcze do demokracji", albo "ten gest to wyraz politycznej niedojrzałości." Ale jak tu nie zgadzać się z takimi konstatacjami, czy ich nie formułować, jeśli niejaki Gliński, tytułowany przecież profesorem, bez cienia zażenowania i z przekonaniem broni hołoty, która na cmentarzu, w obliczu grobów poległych powstańców, wygwizduje i wykrzykuje obelgi. To nieistotne, pod czyim adresem. Nikt nie kocha rządu. Ważna jest klasa, wychowanie i dojrzałość. Biskupi odsądzający prezydenta Komorowskiego od przyjęcia Komunii Świętej, bo podpisał ustawę o in vitro, to nie pasterze, a raczej pastuchy.

Kolejne bluzgi płyną w procesach składania list wyborczych. Za mało młodych! Młodzi do władzy! Najbardziej prymitywne plemiona, żyjące bez kontaktów z tak zwaną cywilizacją, zawsze korzystały i będą korzystać z porad starszych i życiowo doświadczonych. Nawiasem mówiąc, jeśli owi prymitywni ludzie zabijają zwierzę tylko po to, by nakarmić rodzinę, a nie dla patologicznie pojmowanej rozrywki, to mnie też proszę, bez wahań, nazywać "prymitywnym". Żyję już z górą pół wieku i naprawdę życzę sobie, by moim państwem, prawem i życiem próbowali sterować ludzie, którzy o owym życiu już cokolwiek wiedzą. Nikt przy zdrowych zmysłach nie zatrudni w jako tako funkcjonującym przedsiębiorstwie, na kierowniczym stanowisku, czeladnika, który dopiero będzie próbował czegokolwiek się nauczyć.

O dojrzałości dziennikarskiej nie ma sensu pisać, bo mądrzy ludzie sami odsiewają ziarno od plew i tylko czasu szkoda na pełzanie w bełkocie kolorowych pisemek, sączonego bez intelektualnego podłoża. Tyle można w tym czasie zrobić, jeśli zdało się egzamin dojrzałości.