Mega Polska

Zbiorowy kompleks Polaków dotyczy wszystkiego, co zagraniczne. Wystarczy spojrzeć na tablice reklamowe w dowolnym mieście, miasteczku i wsi, by zdiagnozować narodową schizofrenię. Wszędzie już króluje „mega”, które to słowo jest przecież przedrostkiem wielokrotności i oznacza: „milion razy”. „Mega wyprzedaż” - to w takim razie nic innego, jak „milion razy wyprzedaż”. To znaczy, co? Milion artykułów po obniżonej cenie? Artykuły po milion złotych? Ogólnie - wszystko zaczyna być „mega”, co doskonale współgra z diagnozą rozdwojenia narodowej jaźni, bo brzmi równolegle z wszechobecnym narzekaniem. „Mega”, w ubogim języku nie do końca wykształconych, to jednak nie wszystko. Szeroko otwartymi oczyma wpatrujemy się w planszę reklamującą „hot kasz mix”, co, po bliższej ocenie wzrokowej rzeczywistego towaru, okazuje się być smakowitą kaszą jęczmienną z mięsnym sosem. „Muffinki” nie mogą być „babeczkami”, a w barze nie uchodzi zamówienie „kolejki” czy „kieliszka”, trzeba prosić o „szota”. Do niedawna królem wszystkich określeń było „extra”, które gdzieniegdzie jeszcze funkcjonuje, kompletnie nie przejmując się się tym, że samo w sobie oznacza - „dodatkowo”, a nie - „coś wspaniałego”.

Zarządzający firmą, to - CEO, nigdy „dyrektor wykonawczy” czy zarządzający. Choć zawsze uwielbiałem słowo „dorzynki”, przez „rz”, określające końcówkę imprezy połączonej ze „spożyciem”, dziś nie wypada mówić inaczej niż „afterparty” czy, w skrócie - „after”. Do tego dochodzi, rzecz jasna, analogicznie - „bifor”, bo język językiem, ale u Polaka gardło to podstawa, a każda okazja jest dobra.

To może, wreszcie, zamiast - POLSKA, wprowadźmy - POLAND: Polish Own Language Abnegating Nationality Devastators, czyli Polaków Negujących Własny Język, Niszczycieli Narodowości?