Oczywiście studenci I roku filozofii na pewno zaraz zaprotestują i powiedzą, żebym siedział cicho, bo wcale nie o to chodzi, a ja nie mam pojęcia o Leibnizu. To prawda, nie mam. Ale tak właśnie go rozumiem. Życie zresztą potwierdza, że komunikacji nie ma.
Kolejnego argumentu na rzecz tezy o braku możliwości komunikacji dostarczyło niesławne spotkanie z Grzegorzem Braunem na KUL. Oburzenie, publikacje, listy, komentarze, sankcje i modlitwy na niewiele się zdadzą. Owszem, są konieczne, bo trzeba jakoś reagować, choć nie bardzo wiadomo jak. Ale przecież nikt nie zmieni swoich poglądów, nikt nikogo nie przekona.
Ci, co myślą tak jak Braun, nadal tak myślą. Tylko rzadko mówią to głośno, chyba że anonimowo w internecie. Ci, którym nie mieści się w głowach to, co się stało na KUL, nigdy się nie zgodzą, że klaskanie to zaklaskiwanie. Każdy zostanie przy swoim, nic się nie zmieni.
W życiu tak już jest, że jak kogoś bezbronnego kopią, to nieliczni spieszą na pomoc. Niektórzy dzwonią na policję. Inni w poczuciu bezradności się oddalają. Ale zawsze znajdą się gapie, a niektórzy nawet dołączą do kopiących.
Wcale bym się nie zdziwił, gdyby teraz znacznie zmniejszyły się nasze szanse w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury. Kto wie, czy w decydującej rozgrywce, gdy będą się ważyć losy, nagle któryś z jurorów nie powie: A pamiętacie, co się stało wiosną 2011 roku na KUL? To ma być stolica?
Gdyby tak się stało, byłaby to ironia losu, bo zasługi KUL dla polskiej kultury, jego dawna, ale i obecna pozycja na mapie intelektualnej Polski i Europy są przecież nie do przecenienia.
Obym był złym prorokiem. Ale los bywa złośliwy.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
