Myśli w worku Mikołaja

W posiadaniu dużych pieniędzy nie widzę zła! Gdybym je miał, stać by mnie było na nowości książkowe i filmowe, miałbym w domu kilka obrazów, zobaczyłbym norweskie, tysiącletnie kościółki, Tate Galery, Moulin Rouge i meksykańskie jaskinie. Okazuje się jednak, że na takie głupoty absolutnie nie ma czasu. No, może tylko wtedy, kiedy już robienie pieniędzy znuży, zabierze się uzbieraną kupkę i zacznie żyć naprawdę.

Oglądam czasem program "Ugotowani", w którym ludzie podejmują się nawzajem kolacjami, i je oceniają. Ocena to osobny temat, bo po polsku pamiętają, żeby rywalowi nie przyznać wielu punktów. Ciekawsze są sylwetki uczestników. Pasują do obrazu "prostego człowieka sukcesu". Mają firmy, domy, pracują jako instruktorzy fitness, muzycy czy handlowcy. Najbardziej interesujące są dialogi. Ludzie spełnieni życiowo mówią koszmarną polszczyzną, nie znają podstawowych pojęć, niewiele widzieli, na wczasy jeżdżą rzadko, a jeśli już, to "pogrzać się na słoneczku". Smutek.

Lubimy oglądać tych, którym zazdrościmy, ale także tych, których przycisnęło. Tu szeroki wachlarz "artystów", którzy po głównej roli w sitcomie nagle przestają mieć propozycje. Kredytów na rozległy dom, najlepszy samochód i drogie ciuszki nie ma kto spłacać. Żal.

Kiedy myślącym szerzej niż prezentowana średnia zaczyna się wydawać, że nic się już nie da zrobić i czas umierać, warto doradzić im przejażdżkę autobusem lubelskiego MPK - w dniu św. Mikołaja. Już z daleka, w podjeżdżającym na przystanek pojeździe, widać za kierownicą… świętego Mikołaja, w pełnym służbowym stroju (zaprojektowanym, co prawda, przez Coca-Colę, ale całkiem udanym)! Nie ma pasażera, który by się nie uśmiechnął!

Przy tak minimalnym wysiłku w kwestii myślenia (ale jednak), może być radośniej, ufniej i cieplej między nami, jaskiniowcami! Raz do roku, ale dobre i to!