Odrobina wyobraźni może ocalić bezbronnych

Kiedy po raz pierwszy przeczytałam tę historię, nie mogłam się otrząsnąć, jak można tak brutalnie wyżyć się na bezbronnym, małym zwierzaku? Śledzę losy tego psiaka i wiem, że na szczęście znalazł on w porę pomoc, przeszedł operację i wraca do zdrowia. Jednak wątpię, czy po takim cierpieniu odzyska zaufanie do człowieka.

Na tę czy inną brutalność ze strony ludzi, ich znieczulicę, zwierzęta narażone są szczególnie latem. Właśnie wtedy do schronisk trafia najwięcej psów czy kotów. Ludzie wywożą je daleko od domu, wyrzucają z samochodów albo przywiązują do drzewa w lesie, zostawiając na pewną śmierć. Jestem przekonana, że potem wielu z nich idzie w niedzielę do kościoła i pobożnie przed ołtarzem składa ręce, nie widząc w swoim zachowaniu niczego niewłaściwego.

Tymczasem, jak przypomina na łamach Kuriera ojciec Jan Maria Szewek, takie zachowanie to ciężki grzech: - Jest to wykroczenie przeciwko V Przykazaniu Bożemu „Nie zabijaj”. Kościół naucza, że nie wolno zadawać bólu, cierpienia jakiemukolwiek stworzeniu. Nie wolno dręczyć zwierząt, znęcać się nad nimi, krzywdzić ich - podkreśla franciszkanin.

Te słowa powinni przypominać księża swoim wiernym, przemawiając do nich co niedzielę z ambony. Może to przyniosłoby jakiś pozytywny skutek, skoro tak trudno zrozumieć, że zwierzęta są niemal wyłącznie zdane na nas - ludzi, że katowanie ich, by wyładować swoje frustracje, albo porzucanie ich i wywożenie jak najdalej od domu to dla nich ogromny stres i cierpienie, które w rezultacie może doprowadzić do ich śmierci.

Czy naprawdę tak ciężko sobie wyobrazić i pojąć, że to żywe stworzenia, które tak jak i my mają uczucia? Przywiązują się, są ufne i podobnie jak ludzie - potrafią naprawdę mocno kochać.