Szybka jazda, a sprawa polska

Minister transportu Sławomir Nowak zapowiedział właśnie, że wkrótce skieruje do Sejmu ustawę, zgodnie z którą "wszystkie dochody z budowanego systemu automatycznego nadzoru nad ruchem, czyli z fotoradarów, zasilą budowę dróg". Myślę, że warto pójść za ciosem i rozbudować proponowaną ustawę o zapisy, które spowodują, że mandaty za przejazd na czerwonym świetle zasilą budżety klinik okulistycznych, zaś te pobrane za jazdę pod wpływem alkoholu wesprą rozwój polskiego przemysłu spirytusowego.

Czytając tego rodzaju wypowiedzi, zaczynam mieć rozdwojenie jaźni. Czy zatem zależy nam na bezpiecznej jeździe kierowców po drogach, czy zależy nam, aby jeździli po nich jak najszybciej i dzięki temu będziemy mieli więcej i lepszych dróg. Klasyczny przykład dwóch sprzecznych celów, które próbuje się realizować jednocześnie. Im lepsze będziemy mieli drogi, im więcej będzie autostrad i dróg szybkiego ruchu, tym będą one bezpieczniejsze i kierowcy rzadziej będą przekraczali dozwoloną prędkość, a to będzie oznaczać mniejsze wpływy do Krajowego Funduszu Drogowego. I co wówczas? Czy, aby zasilić ten fundusz, zostaną zaostrzone przepisy? Zmniejszona zostanie dozwolona prędkość, ustawione dodatkowe fotoradary, aby kierowcy płacili więcej i więcej? Błędne koło.

Od lat wiele osób zastanawia się, jak zwiększyć ilość środków przeznaczonych na profilaktykę zdrowotną. Jak doprowadzić do tego, abyśmy jak najmniej chorowali. Efekty jak na razie są mizerne. Jeśli wysokość pieniędzy przeznaczanych na służbę zdrowia zależy od liczby leczonych pacjentów, to nikomu w tym systemie nie zależy, aby było ich mniej. To samo będzie z drogami. Jeśli ilość pieniędzy przeznaczonych na ich budowę ma zależeć od braku bezpieczeństwa poruszania się po nich, to nikomu nie będzie zależeć, abyśmy faktycznie nie łamali przepisów drogowych.