Europa drobnych kroków

Budżet Unii Europejskiej to tylko 1 proc. PKB wypracowywanego przez kraje członkowskie. Podatki płacone w poszczególnych krajach, do budżetów narodowych, oscylują w okolicach 50 proc. PKB. Wspólny budżet europejski jest więc tylko drobną cząstką całych wydatków publicznych. Batalia wokół niego jest więc walką czysto polityczną, a nie ekonomiczną. Pokazuje, że głównym celem realizowanym przez przywódców poszczególnych państw jest ich pozycja wewnątrz kraju. Wspólnota europejska stała się już tylko frazesem wykorzystywanym do celów wewnętrznych.

Zagubione zostały główne idee, które przyświecały twórcom zjednoczonej Europy. To, co udało się osiągnąć, wiele osób uznaje już za coś normalnego i przestało o to dbać. Brak postępów w dalszym jednoczeniu Europy może niestety powodować odwrót od już osiągniętej integracji i stopniowy rozpad Wspólnoty. Zamiast w kierunku federacji zaczniemy zmierzać do podziału Europy na niezależne państwa narodowe, jednoczące się dla osiągnięcia swoich celów w mniejsze koalicje. Takie scenariusze przechodziliśmy na naszym kontynencie przez setki lat i zawsze skutkowały one bardzo silnymi konfliktami.

Czy istnieje zatem jakaś trzecia droga? Czy możemy jeszcze przez dziesiątki lat funkcjonować w takiej niedookreślonej strukturze jak obecnie? Czy możemy dreptać drobnymi krokami trochę w przód, trochę w tył i zachować w Europie pokój i dobrobyt? Obawiam się, że nie jest to możliwe. Jeśli mieszkańcy Europy nie poczują wspólnych wyzwań, jeśli nie będą wierzyć w sens integracji, to zaczniemy się rozpadać. Początkowo taki proces będzie stopniowy, ale zacznie się rozpędzać jak kula śnieżna, której nie będziemy w stanie zatrzymać.

Obecne walki przy okazji budżetu Unii Europejskiej napawają mnie zatem olbrzymim niepokojem co do jej przyszłości.