Kto nam wypłaci emeryturę?

Obecny system, tzw. solidarnościowy, jest systemem wymyślonym niedawno w historii życia człowieka i opierał się na istniejącym wówczas (gdy był wprowadzany) założeniu, że duża grupa pracujących jest w stanie zapewnić emeryturę stosunkowo niewielkiej grupie emerytów. Gdy Bismarck wprowadzał takie rozwiązanie w Niemczech, to na jedną osobę w starszym wieku przypadały 23 pracujące. Obecnie w Polsce na jednego emeryta przypadają nieco ponad 3 osoby pracujące, a jeśli tendencja w demografii się utrzyma, to wkrótce będzie poniżej 2.

Setki, a nawet tysiące lat wcześniej, to rodzina była odpowiedzialna za opiekę nad starszymi ludźmi, a nie państwo. Nikt emerytury nie wypłacał. Można było korzystać z oszczędności zgromadzonych wcześniej lub z pomocy dzieci, wnuków i innych bliskich. A więc dobrym zabezpieczeniem na starość było posiadanie licznej rodziny i nikt wówczas nie wspominał o problemach demograficznych. Nam się kompletnie odwróciło spostrzeganie rzeczywistości i kolejność przyczyn i skutków. To nie kryzys demograficzny odpowiada za problemy obecnego systemu emerytalnego, tylko system emerytalny odpowiada za problemy demograficzne. Państwo opiekuńcze zabija w nas instynkt samodzielnej walki o siebie i swoją rodzinę.

Wygląda jednak na to, że w obecnym kształcie, system emerytalny nie przetrwa. Aby go utrzymać, obciążenia płacących składki będą rosnąć w takim tempie, że zdusi to jakąkolwiek aktywność i rozwój gospodarczy. Nastąpi więc przesilenie, które musi spowodować zmianę sposobu myślenia i powrót do wcześniejszych wartości. Przestańmy liczyć na to, że ktoś nam wypłaci emeryturę. Zadbajmy o to, aby samemu zapewnić własną przyszłość. Wymaga to systematycznego oszczędzania i/lub dużej rodziny.