Jak przystało na człowieka prawdziwie światowego i dobrze wychowanego o nieskazitelnych manierach, w sposób elegancki i wyszukany, zwykł był mawiać o swoim adwersarzu politycznym, Jarosławie Kaczyńskim, że nienawiść zalewa mu mózg i że jako szkodnik, winien jak najszybciej zniknąć z polityki i to raz na zawsze. Ugrzeczniony profesor nauk biologicznych, noszący w parlamencie ksywkę "Muchołap", gdy tylko wspominał swojego przeciwnika politycznego (ksywka parlamentarna "Napoleonek"), miał minę, jakby chciał zgnieść go w palcach niczym komara lub muchę (ale nie Joannę) i utopić w formalinie, jak to czynił w pracowni w ramach naukowych eksperymentów.
Jako gentleman z tytułem profesorskim, z wysokości swojej katedry i pozycji uznanego gentlemana, uważa, że "Kaczyński to nędzny, żałosny nieuk". To wiekopomne odkrycie objawiło się profesorowi w momencie, gdy Jarosław przypisał Kazimierzowi Grześkowiakowi autorstwo piosenki " o cysorzu, co ma klawe życie", co nie jest prawdą, gdyż tekst napisał Andrzej Waligórski, a piosenkę śpiewał Tadeusz Chyła. Cóż, wieczny gentleman - rewolucjonista nie musi znać się na piosenkach, chyba że jest to hymn wszystkich rewolucjonistów: "na barykady ludu roboczy"…
Jarosław Kaczyński jest niewątpliwym gentlemanem. Jako dobrze urodzony nie fraterni-zował się z podwórkowym plebsem i nie kopał piłki, jak jego rówieśnicy, więc teraz odbija to sobie kopiąc przeciwników poli- tycznych. Robi to jednak, jak przystało na prawdziwego gentlemana żoliborskiej socjety, z typowym dla siebie wdziękiem i klasą. Mógłby np., jak to robią prostacy, obrzucić profesora od stworzeń żądlących i kąsających publicznym słowem, ale on tego nie robi. Nie odnosi się także do oceny profesorskiego mózgu. A mógłby przecież ogłosić, że zalewa go (wcale nie nienawiść, jak on przypisywał jemu), a gorzała.
On tego jednak nie robi. Jest ponad to. Z wyżyn swojego majestatu widzi, że specjalista od życia seksualnego mrówek jest dla niego niczym więcej, niż wspomniana mrówka. On w sposób niezwykle subtelny ocenia całe pokolenie swoich przeciwników. " My stoimy tu, gdzie wtedy. Oni tam, gdzie stało ZOMO" - objawił i wyjawił w Stoczni Gdańskiej. Jego przyboczny, kiedyś wierny, a teraz niewierny, Ludwik Dorn (ksyw-ka parlamentarna "Krwawy Ludwik"), chociaż podaje się za literata, w sposób mało literacki nazwał wszystkich innych niż jarosławici "wykształciuchami". To pogardliwe określenie zadomowiło się w codziennym słownictwie dworu wodza małego, ale wielkiego i odnosi się do wszystkich, którzy nie są obrzezani, pardon - naznaczeni darem pisowskiego patriotyzmem. Kim zatem są ci inni? To postkomuna, neokomuna, hołota, ludzie skundleni i łże-elita, jak ich się tu i ówdzie nazywa w sposób taktowny i elegancki.
W świecie politycznych gentlemanów rodzi się teraz podejrzenie, że być wykształconym (wykształciuchem) to wstyd i obciach, a jeśli tak, to siłą rzeczy cnotą musi być nieuctwo, a głąb i ćwok winien stać na piede-stale. W świecie gentlemanów jednak takie słowa nie padają, bo to nie uchodzi. Poza tym zasadą jest, że gentleman nie mówi, gentleman wie…
Nasze serwisy:
Serwis gospodarczy - Wybierz Lublin
Serwis turystyczny - Perły i Perełki Lubelszczyzny
Serwis dla fanów spottingu i lotnictwa - Samoloty nad Lubelszczyzną
Miasto widziane z samolotu - Lublin z lotu ptaka
Nasze filmy - Puls Polski
Codziennie rano najświeższe informacje z Lublina i okolic na Twoją skrzynkę mailową.
Zapisz się do newslettera!
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
